Mga Walang Kwentang Dahilan ng Pagsusulat

Humahanga ako sa mga manunulat, sa mga may sariling librong isinulat, sa nagba—blog ng makabuluhang bagay, sa mga makata, sa matatapang na nagsusulat para magmulat ng mga saradong mata at yung mga gumagawa ng mga kwentong nagdadala sa akin sa ibang mundo.

Inaamin ko, hindi ako manunulat subalit isa akong mambabasa. Hilig kong maglangoy sa agos ng kwento at landiin ang tubig ng bawat salita. Minsan nagpapatangay ako sa agos at madalas nasasagi ko ang malalaking bato subalit nakakagawa ako ng paraan upang hindi ako masaktan. Madalas ding napupuno ng buhangin ang mga bulsa ng aking pantalon ngunit paglipas ng oras, unti-unting din itong naglalaho. Ang nadadaanan kong perlas, magagangadang bato at kabibe ay maingat kong itinatago.

Napaiyak na ako ng mga kwento, hinamon na rin ako ng mga tula at pinahanga ng ilang akda at nakarating na ako sa malalayong lugar na sa libro lang matatagpuan. Naranasan ko ang mga bagay na hindi nararanasan ng ibang tao…naranasan kong lahat dahil sa libro.

Kaya ngayon ako naman ang magsusulat upang makaimpluwensya. Baka may maniwala, nawa’y may mapahanga…kung wala man ay ayos lang, ang mahalaga’y maging malaya kahit sa pagsulat lang ng isang akda.